Internationale concurrentie: Klaas Jan Huntelaar op Wimbledon?

In dezelfde periode dat we ABN AMRO weer terug in nationale handen kregen, gebeurde nog iets anders van groot nationaal belang: Ajax verkocht Klaas Jan Huntelaar aan Real Madrid. 16 miljoen Nederlanders weten inmiddels dat dat onze nationale status is in de internationale voetballerij: we doen alleen nog mee in 2e rangs Europese competities, we liggen er relatief snel uit en onze clubs zijn de toeleveranciers voor de echte grote kampioenen in Spanje, Italie en Engeland. Het vermoeden bekruipt nu de mensen in de huidige recessie dat dit ook wel eens voor andere economische sectoren zou kunnen gelden. Maar dat is voor een gewone burger veel moeilijker met eigen middelen te beoordelen. Daarvoor zijn eerlijke en openhartige bestuurlijke opinion leaders nodig. Maar die houden zich hierover schuil en de media doen te weinig eigen onderzoek. Maar die stilte is niet geruststellend. Men begint te vermoeden dat we helemaal niet zo goed zijn als we zelf wel eens denken. Dat onze rijkdom vooral uit het verleden stamt, maar lang niet zo zeker is voor de toekomst. Geld voor investeringen, van overheid of bedrijfsleven, is niet het probleem, zo lijkt het, ons ontbreken vooral de ambitie om nationaal, ontkokerd te willen en kunnen denken (we maken onszelf klein) en - vermoedelijk - ook de competenties om grote zaken ook groot aan te pakken. En die stagnatie ziet de burger wel om zich heen. We zijn inmiddels beter in beleid en plannen en wetten en normeren (veel papier en praten) en slecht in doen, implementeren, uitvoeren, realiseren. In de internationale concurrentie biedt voor ons wellicht het Wimbledonmodel nog toekomst. De Engelsen hebben het beroemdste en mooiste tennistoernooi ter wereld, maar al decennia heeft geen Engelsman meer het toernooi gewonnen. Zo kunnen wij wellicht ook als 'hub' of 'platform' overleven. De inzet op de Europese gasrotonde is daarvan een goed voorbeeld. Overigens betekent dat model ook een volstrekt open, onbevangen en weinig nationalistische houding naar iedere buitenlander die bij ons wil presteren. Die naam hebben we niet meer. We zullen onszelf moeten heruitvinden.