Het belang van casuistiek

In maart hield ik een lezing in de prachtige Martinikerk te Groningen voor de 3 noordelijke organisaties voor Zorgbelang. Dit zijn provinciale organisaties gericht op ondersteuning van patiënten bij het uitoefenen van hun rechten op inspraak e.d. Kern van mijn betoog werd door hen treffend samengevat als 'Loop maar eens van de gesprekstafel weg', om aan te geven dat niet iedere bestuurder het overleg met patiëntenorganisaties even bereidwillig ingaat. En soms is de maat vol. Ikzelf vond het erg wezenlijk hen duidelijk te maken, met vele praktijkgevallen uit mijn eigen familie- en vriendenkring en verhalen vanuit mijn jarenlange adviespraktijk, dat, ook beleidsmatig, niets sprekender is dan casussen. Dat is ook het terrein dat ze het beste kennen. Voor dergelijke patienten-insprekers dreigt een driedubbel gevaar: ze gaan meedoen aan beleids speak, vervolgens verliezen ze daardoor hun natuurlijke achterban en tegelijk tellen ze in de echte beleidkamers toch niet mee. Terwijl, en dat is mijn professionele punt, diezelfde beleidsmakers wegzwemmen in hun eigen jargon en systemen en ook casussen nodig hebben om nog te begrijpen waar ze mee bezig zijn. De werkelijkheid uit zich in de casussen niet in de nota's en het papier. Zie ook de lezing van Docters van Leeuwen, lid van de Denktank, in Nieuwspoort op 10 december j.l.