Publieke Omroep: hoofdpijndossier

Recent heeft de PvdA haar visie op de publieke omroep gepresenteerd, een co-produktie van Tweede Kamerfractie en Wiardi Beckman Stichting. In een uitgebreid interview ben ik bij deze visieontwikkeling betrokken, voortbouwend op mijn eerder werk voor de 9 omroepverenigingen, cumulerend in het zogenaamde 'tien punten plan'. In feite zat achter dat plan de basisfilosofie van Public SPACE wat betreft de sturingsfilosofie rond maatschappelijke ondernemingen. Over dit plan is veel commotie uitgebroken in Hilversum waardoor men toch niet tot een gezamenlijke visie is kunnen komen en daarmee dat hele complexe vraagstuk van het toekomstgericht maken van de publieke omroep bij de 'amateurs' van Den Haag terecht kwam. Met alle vervelende en verwarrende gevolgen van dien. Het PvdA plan onderkent dat en laat gelukkig nog veel overeind van de rol van de omroepverenigingen als verankering van het begrip 'pluriformiteit' in de samenleving. Grootste nadeel van dit plan en het officiele kabinets plan is telkens dat men geen oplossing biedt voor het hybride en onduidelijke karakter van de centrale leiding, nu nog aangeduid als de 'Raad van Bestuur'. Dit zijn formeel ambtenaren (ze worden immers benoemd door de politiek) en kunnen bijna niet de ondernemers zijn die je nodig hebt als je moet concurreren met commerciele TV-en Entertainment ondernemers. Die zitten, in een goed vormgegeven bestel, nu net bij die vermaledijde omroepverenigingen! Ongetwijfeld een dossier-to-be-continued.

Liberalisering ziekenhuiszorg stagneert

Begin oktober publiceerde Public SPACE haar onderzoeksrapport over de ontwikkelingen in de ziekenhuiszorg in Nederland. Het resultaat heeft veel aandacht in de pers gekregen, met name Financieel Dagblad en Zorgvisie. Het onderzoek is uitgevoerd in opdracht en met medewerking van Boer&Croon Strategy and Management Group. Kernvraag van het onderzoek was: "Is de top van de Nederlandse ziekenhuizen klaar voor de liberalisering?" Kern van het antwoord is: "Ja, maar dat is ook niet zo verwonderlijk want de zogenaamde liberalisering is helemaal nog niet zo ver". Vervolgens gaat het onderzoek uitgebreid in op wat er al aan voorbereidingen heeft plaatsgevonden, waarom de liberalisering stokt en welke vervolgstappen nodig zijn.

Directiebeloning in de publieke sector: verkeerde commotie

Eind september dook in de kranten en dus in de Tweede Kamer weer het onderwerp directiebeloningen in de top op. Zo ook in NOVA van 28 september. Aanleiding dit keer waren de directies van woningcorporaties en zorgverzekeraars. In reactie daarop heb ik een opinieartikel geschreven voor deze website. Kern daarvan is dat het volkomen terecht is dat de samenleving en de politiek zich druk maakt over wat er in publieke dienstverlening wordt verdiend, maar er tegelijk veel onzin wordt gedebiteerd in dit debat, goed zichtbaar in dit itempje van NOVA. Dat betreft:

• de Balkenende norm, in essentie betreft het hier verkeerd begrepen werknemersdenken en een Haagsch perspectief, in plaats van een bestuurlijk bril;
• het zoeken van een antwoord bij de branchevereniging, die gaat er geheel niet over, men moet de voorzitters van raden van toezicht bevragen;